صنعت فضایی به کدام سو می‌رود؟

بررسی سیر تاریخی رشد اقتصاد جهان نشانگر تاثیر چشمگیر انقلاب های صنعتی بر آن است. پس از مهار قدرت بخار، تولید انبوه به وسیله الکتریسیته پدیدار گشت و سپس پیشرفت های عظیمی در زمینه الکترونیک، سرعت پردازش داده ها و خودکار کردن سیستم ها رخ داد. اکنون این رشد نمایی در انقلاب صنعتی چهارم به منصه ظهور رسیده است. تکنولوژی های وابسته به انقلاب صنعتی چهارم عباراتی نام آشنا برای حاکمیت، رسانه ها و صنایع اند. هوش مصنوعی، اینرنت اشیا، بیگ دیتا و سایر فناوری هایی که همگی به ارتباطاتی فراگیر و پرسرعت نیازمندند.

به همین واسطه ماهواره های کوچک مدار پایین آماده شده اند تا روش ارتباطی جهان را تغییر دهند.

 در چند سال گذشته شاهد افزایش چشمگیر تعداد ماهواره های مستقر شده در مدار زمین به صورت یک منظومه برای پاسخگویی به نیاز های آینده جهت افزایش پهنای باند و فراهم آوردن شبکه جهانی برای دسترسی همگانی بوده ایم.

۷سال از اولین پرتاب شرکت Planet جهت ساخت اولین مگامنظومه میگذرد و این شرکت تا یک سال پیش عنوان بزرگترین سامانه ماهواره های تجاری را یدک میکشید ولی شرکت اسپیس ایکس (spaceX) اکنون با قراردادن بیش از ۸۰۰ ماهواره در مدار، یکه تازی میکند و پس از آنکه مجوز پرتاب ۱۲۰۰۰ ماهواره را دریافت کرد، حال به دنبال آن است که جهت ارائه خدمات گسترده، با سرعت و کیفیت بالاتر به کاربران، مجوز پرتاب ۳۰۰۰۰ ماهواره دیگر را بگیرد و تعداد ماهواره های خود را به عدد عجیب ۴۲۰۰۰ ماهواره برساند.

انقلاب جدید فضایی تغییرات بنیادینی در این صنعت ایجاد کرده است. کشش به سمت شرکت های خصوصی، تبدیل شدن به یک صنعت ارزان و به صرفه ، کوچک سازی و انبوه سازی از جمله ویژگی های انقلاب جدید فضایی با رویکرد ایجاد اپراتورهای مخابرات ماهواره ای است.

تجربه عملی نشان می دهد که فرصت بهره گیری از لایه های پایین زمین به مراتب میتواند مهم تر از مدارهای زمین آهنگ باشد و به دلیل رشد نمایی شرکت های فعال در این حوزه تعلل در این زمینه میتواند خسارت جبران ناپذیری را در حوزه های اقتصاد، حاکمیت ، فرهنگ و امنیت به وجود آورد.

در این مقطع زمانی ضرورت دارد که کشور عزیزمان ایران با نگاهی فراملی پا به عرصه این بازار و صنعت جهانی بگذارد.